رونالدو و وسوسه بازگشت به اینتر

 

ماتئو گاریونى
فوتبال حرفه اى امروز مقوله اى است که احساسات در آن هیچ جایگاهى ندارد. رییس موراتى یکى از افرادى است که ظرف چند سال گذشته این حقیقت را با تمام وجود درک کرده که آخرین آن چشم پوشى از بوبو ویرى محبوب اش بود. مالک اینتر علاقه زیادى به ویرى داشت و همیشه یکى از بزرگترین حامیان او بود اما بالاخره دنیاى حرفه اى فوتبال ویرى را هم از او گرفت اما درست در روزى که بوبو به طور رسمى از اینتر جدا شد یک خبر خوش، ناراحتى رییس را کمى تسکین بخشید و آن ابراز تمایل مهاجم برزیلى  محبوب اش به بازگشت به اینتر بود. در فاصله سى و چهار ماه از خداحافظى دردناک رونالدو که با دخالت پلیس براى کنترل هواداران ناراضى همراه شد، ستاره محبوب نرآتزورى بار دیگر از بازگشت حرف زد: «کافى است، دیگر نمى خواهم در رئال بمانم.»
رونالدو که مشغول گذران تعطیلات در برزیل است در یک میهمانى و در جمع دوستان ایتالیایى اش از بازگشت صحبت کرد.

دلایل ترک مادرید
شاید دلایل تاکتیکى زیادى وجود داشته باشد اما قطعاً مسائل فنى تنها عامل نیست، رابطه نه چندان دوستانه با والرى لوکزامبورگو سرمربى تیم یکى از دلایل این تصمیم است. اما دلیل بزرگتر این است که رونالدو از اینکه عامل تمسخر هواداران باشد خسته شده. هوادارانى که در طول فصل پیش هرگز از سوت زدن و مسخره کردن حرکات او در زمین دست بر نداشتند. دلیل دیگر، هر چند به اندازه دو دلیل اول اهمیت ندارد اما رونالدو از بعد از آمدن دیوید بکام به رئال در تابستان ۲۰۰۳ به مانند گذشته سوژه اول تیمش نیست و این دوم بودن براى او وحشتناک است.
علاقه رییس موراتى که هنوز نتوانسته ۳۱ آگوست ۲۰۰۲ را که مجبور شد میان او و هکتور کوپر یکى را انتخاب کند فراموش کند، بزرگترین پشتوانه براى برزیلى ۲۸ ساله محسوب مى شود. آن روزها رونالدو گفته بود یا من و یا هکتور کوپر و رییس هم چاره اى نداشت و براى حفظ کوپر و البته مصالح مالى از ستاره محبوب اش چشم پوشى کرد.
کسانى که در چند روز گذشته به طور مستقیم با رونالدو هم کلام بوده اند معتقدند صحبت  هاى او با مسؤولان اینتر مدت ها است که به نتیجه رسیده و مشکل اصلى رئال است که حل آن هم به رییس موراتى واگذار شده: «در میلان خیلى راحت بودم. هواداران برخورد فوق العاده اى با من داشتند و اگر قرار باشد به ایتالیا باز گردم قطعاً براى این است که دوباره پیراهن اینتر را برتن کنم. چرا که از میلان هم پیشنهاداتى دارم اما من هرگز نمى توانم آنجا بازى کنم، براى من ایتالیا یعنى اینتر، و این تیمى است که من قلب ام را در آنجا گذاشته ام.»

زوج طلایى
شاید دلیل دیگر تمایل رونالدو براى بازگشت به اینتر، بازى در کنار آدریانو باشد. بازیکنى که بیرون از زمین رابطه اى بسیار دوستانه با یکدیگر دارند. رونالدو که بازیهاى جام کنفدراسیون ها و درخشش ملى پوشان برزیل در این مسابقات را از تلویزیون دنبال مى کرد پس از تماشاى بازى فینال مقابل آرژانتین درباره آدریانو گفت: «اگر به همین روش ادامه دهد نمى دانم در جام جهانى جایى براى من در ترکیب تیم خواهد بود یا خیر؟»
رونالدو هرگز علاقه اش را به آدریانو مخفى نکرده و در چند ماه اخیر بارها تلاش کرد او را قانع کند تا در رئال به او بپیوندد. اما حالا همه چیز تغییر کرده و این بار این رونالدو است که مى خواهد در اینتر در کنار او بازى کند. پدیده برزیلى تصمیم به بازگشت گرفته هر چند شاید کمى دیر باشد.


زیکو و مارادونا را
ستایش مى کنم
زیکو و مارادونا معبودهاى دوران جوانى ام بودند. این دو نقش بسزایى در رشد و شکوفایى من در فوتبال داشتند، علاقه و عشقم به آنها سبب شد که به فوتبال علاقه مند شوم. شاید از اینکه نام پله را مطرح نمى کنم برداشت غلط شود اما متأسفانه او در برهه اى  مى درخشید که من نمى توانستم بازیهایش را تماشا کنم. اکنون گاهى فیلم هایى از بازیهاى او را مى بینم و به توانایى هاى باور نکردنى اش ایمان مى آورم.

مى توانم در کنار روبینیو
بازى کنم
زوج رونالدو _ روبینیو غیرممکن نیست. البته تعداد بازیهایى که ما در کنار هم بوده ایم بسیار کم است. اما او بازیکن مستعدى است که محتاج تجربه، زمان و تمرینات مداوم است. فکر مى کنم روبینیو و مادرید مى توانند به توافق برسند و او آینده درخشانى در مادرید خواهد داشت. البته او استعداد خود را نشان داده اما نمى دانم تا یک سال دیگر همین آمادگى را حفظ خواهد کرد یا خیر. در برزیل تا دلتان بخواهد استعداد وجود دارد. رونالدینیو، کاکا و دیگو از آن جمله اند.

فینال جام جهانى ۲۰۰۲ بهترین مسابقه زندگى من بود
بهترین بازى که در این دوران انجام داده ام بازى آلمان و برزیل در فینال جام جهانى ۲۰۰۲ بود. آن شب به غیر از عملکرد فوق العاده در تیم، فصل جدیدى از زندگى ام را رقم زد. تا قبل از جام جهانى یک ستاره شیشه اى و همیشه مصدوم بودم اما بعد از قهرمانى دوباره احیا شدم. شاید هیچ کس مثل من نتواند بدترین دوران یک ورزشکار را تشریح کند. مصومیت زانو براى من تبدیل به یک کابوس هولناک شده بود در یک برهه آنقدر افسرده شده بودم که نزدیک بود دست به اعمال احمقانه اى بزنم.

با کارلوس و فیگو صمیمى هستم

در مادرید با روبرتو کارلوس و لوییس فیگو از همه صمیمى تر هستم. رابطه ام با رونالدینیو هم عالى است او یک پسر خوب و یک رفیق بهتر است. اسکولارى هم یک پدر واقعى براى شاگردان اش است. در فوتبال زیکو را الگوى خود قرار مى دهم و در زندگى علاقه زیادى به نلسون ماندلا دارم. چندین بار هم با او ملاقات کرده ام. دلپذیرترین حادثه زندگى من بالا بردن جام جهانى با پیراهن برزیل بود.