متلاطم ترین تابستان تاریخ

 

امروز بعدازظهر، اگر البته اتفاق شگفت انگیز دیگرى نیفتد، چه از طرف دادگاه ها چه اتحادیه فوتبال ایتالیاو بالاخره به کمک خدا، قرار است لیست رسمى بازیهاى فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ سرى A و B اعلام شود. البته وقتش هم رسیده بود چون فصل به طور رسمى ۱۱ روز دیگر آغاز مى شود و فوتبال ایتالیا قطعاً احتیاج به برنامه لجستیکى و تدارکاتى دارد. گر چه یک بار دیگر باید گفت که این وسط هیچ کس مقصر نیست تا امروز بعدازظهر، هیچ کس به طور قطع نمى داند که کدام باشگاه ها در کدام دسته بازى خواهند کرد. امسال تابستان یکى از متلاطم ترین فصول در تاریخ فوتبال ایتالیا ظرف سال هاى گذشته است. تلاطمى که نتیجه مستقیم جایگاه تندرو مسائل مالى و یکى از گستاخانه ترین، عجیب ترین و بى هدف ترین تلاش ها براى تبانى در تاریخ فوتبال ایتالیا است. از ۲۰ باشگاهى که در اواسط ماه ژوئن و در پایان رقابت هاى پلى آف خود را در سرى A مى دیدند، ممکن است ۳ باشگاه مجبور شوند در پایان این هفته جور دیگرى به این قضیه نگاه کنند. یکى از این باشگاه ها جنوا است؛ نمونه کامل غولى سقوط کرده. باشگاهى که در تاریخ اوج گرفته و در سنت جزو خواص است. آنها قدیمى ترین باشگاه ایتالیا هستند که در سال ۱۸۹۳ از طرف عده اى تاجر که در این شهر بندرى مستقر بودند، تأسیس شد؛ واقعیتى که انعکاسش در نام رسمى باشگاه آشکار است: «باشگاه فوتبال و کریکت جنوا». انگار کلمه «رنج هاى طولانى مدت» براى توصیف هواداران جنوا خلق شده است. آنها که با خشم همچنان به باشگاهشان افتخار مى کنند، به عناوینشان (۹ قهرمانى در ایتالیا گر چه آخرین آنها حدوداً ۸۰ سال پیش رخ داده اند) و حتى به نامشان. در دوران فاشیست ها، بنیتو موسولینى نام تیم را از انگلیسى «جنوا» به ایتالیایى «جنووا» تغییر داد اما هیچ کس به این کار او توجه نکرد. حدوداً تابستان دو سال پیش، انریکو پرزیوسى این باشگاه را در اختیار گرفت؛ باشگاهى که سال ها در سرى B دست و پا مى زد. او قول بازگشت به روزهاى درخشان را داد اما همه با دیده تردید به این قضیه نگاه مى کردند. همه مى گفتند باشگاه قبلى او، کومو، ورشکست شده بود اما پرزیوسى بدون هیچ تکانى سرجاى خود باقیمانده بود. پرزیوسى که کار اصلى اش در تولید اسباب بازى است، دستش را تا جایى که مى توانست در جیبش فرو برد و با خرید دیه گو میلیتو، مهاجم تیم ملى آرژانتین همه را متعجب کرد و فصل گذشته تیمى ساخت که توانایى رقابت براى صعود به سرى A را داشت. درست اینجا است که داستان نگران کننده مى شود وقتى این قضیه برملا مى شود که پرزیوسى به اعتقاد خیلى ها، نامطمئن ترین آدم تاریخ ورزش است. روز آخر سرى B فصل گذشته، جنوا در خانه و مقابل ونتزیا براى تضمین صعودش فقط احتیاج به یک برد داشت. از آن مدل بازیها که شرط بندان پول هایشان را رویش ریسک نمى کنند. ونتزیا دومین تیم از پایین جدول به حساب مى آید و با حساب هاى ریاضى هفته ها پیش از این بازى سقوطش قطعى شده بود. حتى اگر این نکته را هم در نظر بگیریم، بى اهمیتى اش خود را نشان مى دهد. آنها پرونده ورشکستگى داشتند، ده نفر از بازیکنان اصلى که مدام به میدان مى رفتند، به خاطر حقوق هاى پرداخت نشده شان اعتصاب کرده بودند و باشگاه، تیم جوانانش را به سرى B فرستاد و بعد با توجه به شواهد موجود در دادگاه پرزیوسى نیاز به اطمینان بیشتر از شانس هاى تیم اش را حس کرده بود. استراق سمع هاى تلفنى مکالمات مشکوک رؤساى جنوا و هم تایانشان در ونتزیا را در طول مسابقه آشکار کردند. گویاتر اینکه پینو پاگالیارا، مدیر ونتزیا درست چند روز بعد و هنگام خروج از دفترپرزیوسى بازداشت شد. هنگام دستگیرى، پاگالیارا کیفى پر از پول نقد به میزان ۲۵۰ هزار یورو (۱۷۰ پوند) به همراه داشت. جنوا در حالى که از حریفش عقب افتاده بود، ۲-۳ بازى را برد و از نظر قاضى هاى پرونده، این موردى راحت و آشکار است. پرزیوسى در دفاعیات خودش این پول را پوچ خوانده بود و ادعا کرده بود که این پول، پیش پرداخت یکى از بازیکنان ونتزیا بود که برنامه خریدش را در ذهن داشت. (جالب اینکه پرزیوسى فراموش کرده بود که خرید بازیکنان فوتبال با پول نقد غیرقانونى است). پرزیوسى با محرمیتى ۵ ساله مواجه شد، صعود جنوا به سرى A نادیده گرفته شد، تیم به سرى  C سقوط کرد و فصل را با امتیاز (۳-) آغاز خواهد کرد. حداقل این حکم نهایى و غیرقابل تجدید نظر کمیته انضباطى اتحادیه فوتبال ایتالیا بود. پرزیوسى که همچنان مأیوس نشده بود، از دادگاه مدنى شکایت کرد و ادعا کرد که قربانى یک توطئه شده و اینکه اتحادیه فوتبال ایتالیا با تعصب نسبت به او حکم داده است. وکلاى او براى یافتن مدارک، در سطل هاى آشغال پرسه مى زدند و در نهایت دست نوشته هاى شخصى برخى از اعضاى ژورى را پیدا کردند که در جلسه دادگاه برداشته شده بودند؛ دست نوشته هایى که در آنها جملاتى چون «پسر، این پرزیوسى واقعاً عین احمق ها است» و «چرا ما اصلاً اینجاییم؟ مسلماً او گناهکار است». در حالى که این پروسه در جریان، هواداران دو آتشه جنوا در کوچه هاى بندر و قدیمى سرگرم جنجال و آشوب بودند. یکى از هواداران که انگار چکیده رفتار همه هواداران جنوا بود، مى گفت: «چرا ما باید هزینه کارهاى غلط پرزیوسى را بپردازیم؟ ما شایسته حضور در سرى A هستیم.» نکته اى که خیلى هم پیچیده نیست این است که با وجودى که جنوا به سرى A صعود نکرده، اما هوادارانش ظرف یک چشم به هم زدن همه چیز را داغان کردند. دقیقاً مشابه چنین تهدیدى از سوى هواداران مسینا هم صورت گرفت. آنها بندر این شهر سیسیلى را محاصره کردند و اجازه ندادند ده ها هزار توریست به مقصد برسند. گر چه آنها حق داشتند. مسینا ابتدا داشتن مدارک سرى A را انکار کرد چون آنها مالیتاشان را ۲۴ ساعت دیرتر از زمان موعود پرداختند. دلیل این کارشان آشکار شد و کارشان به دادگاه کشید. اما نکته اى که نگران کننده بود توضیحات مسؤولان باشگاه در مورد پرداخت دیر هنگام مالیاتشان بود. پیترو فرانتزا، رییس باشگاه در این باره گفت: «پولمان سروقت حاضر بود اما تصمیم گرفتیم آن را نپردازیم چون فکر مى کردیم باشگاه هاى دیگر تأخیر بیشترى نسبت به ما خواهند داشت!» کمى دورتر از تنگه مسینا، رجینا، دیگر باشگاه سرى A حضور دارد با این اتهام روبرو شده که تضمین هاى بانکى که به واسطه آن قرار بود مجوز حضور در سرى A را بگیرند، جعلى هستند. این بار احضاریه از سوى اتحادیه فوتبال ایتالیا صادر نشده بود _ که وظیفه اش تأیید مجوز است _ بلکه از طرف یک تیم ضد کلاهبردارى محلى اعمال شده بود. در عین حال تورینو، برنده دیدار پلى آف، ورشکستگى اش را اعلام کرد و در نتیجه صعودشان لغو شد. همین وضعیت در مورد پروجا نزدیکترین تیم براى جایگزینى آنها هم رخ داد؛ آنها هم ورشکست شدند. بنابراین فوتبال ایتالیا براى پیدا کردن دو جانشین تازه نفس براى پر کردن جاى خالى جنوا و تورینو باید تا میانه هاى جدول فصل گذشته سرى B پیشروى کند. آسکولى و ترویسو، دو باشگاهى که بیشتر بازیکنانشان را در پایان فصل گذشته فروختند و به نظر مى رسد که انگیزه اى براى صعود به سرى A ندارد حالا باید هزینه هاى لازم براى ساختن تیمى رقابتى را براى شرکت در سرى A پیدا کنند. جایگاه اتحادیه فوتبال ایتالیا مثل خرابه و ویرانه اى بزرگ است اما تفاهم عمومى این است که اگر بتوان رفتارهاى زشت را از ریشه خشک کرد، کارى با ارزش انجام شده. یوفا به شدت به دنبال سیستم مجوزدهى در سراسر اروپا است و فقط اندکى زمان مى برد تا این قضیه جواب دهد. خیلى ها اعتقاد دارند که این تصمیم ظالمانه است اگر در نهایت این قضیه همسطح کردن اوضاع در زمین هاى فوتبال است. همان طور که جوزپه گاتزونى فراسکارا، رییس باشگاه بولونیا مى  گوید، مسائل مالى تفاوت زیادى با وجود مواد نیروزا در ورزش ندارد: «مردم خیلى در مورد دوپینگ شلوغ مى کنند اما اکنون مسأله دوپینگ مالى است. اگر من مدارکم را بسوزانم، مالیاتى که باید نپردازم، اگر بدهى هایم روز به روز بالاتر رود، برترى غیرمنصفانه اى نسبت به کسانى که طبق قوانین عمل مى کنند خواهم داشت. درست مثل دوپینگ.»