شوک در دل آلپى

یوونتوس صفر _ اینتر یک گل: ورون (دقیقه ۹۶) ایران ورزشى _ پس از پایان درخشان با قهرمانى درکوپا ایتالیا، نرآتزورى فصل ۲۰۰۵ _ ۲۰۰۴ را نیز با یک قهرمانى دیگر آغاز کرد. شاگردان مانچینى شنبه شب سوپر کاپ ایتالیا را در آسمان سیاه تورین بالاى سر بردند تا دومین قهرمانى تاریخ باشگاه را پس از قهرمانى در سال ۱۹۸۹ جشن بگیرند. جامى که امسال هجدهمین سال برگزارى خود را جشن گرفت و در طول هفده دوره گذشته چهارده بار به خانه قهرمان اسکودتو و تنها سه بار به قهرمان کوپا ایتالیا رسیده بود. شنبه شب در دل آلپى دو تیم قدرتى و جنگنده به مصاف هم رفتند. یووه على رغم مصدومان پرشمار همچنان تیم خوبى را به زمین فرستاده بود اما اینتر هرگز روحیه خود را از دست نداد و بالاخره هم توانست کنترل مسابقه را در اختیار بگیرد. کیمنتى گوى سبقت را از آبیاتى ربود و حفاظت از دروازه بیانکونرى را به عهده گرفت و کوواچ هم جانشین تورام مصدوم شد. در خط هافبک حضور ویرا و کامورانزى در هاله اى از ابهام قرار داشت اما هر دو از اولین دقیقه مسابقه در جایگاه خود قرار گرفتند. در مقابل، مانچینى ترجیح داد همان ترکیبى را به میدان بفرستد که در شروع تابستان، قهرمانى کوپا ایتالیا را برایش به ارمغان آورد. به همین خاطرهم هر سه کهکشانى سابق یعنى ساموئل، فیگو و سولارى نیمکت نشین شدند. شنبه شب گویى آسمان هم مى خواست اینتر را متوقف کند. باران و سرماى تورین، روزهاى ماه نوامبر را به خاطر مى آورد تا آگوست، اما مانچینى تسلیم نشدنى بود او مارتینز را در نوک حمله قرار داده بود تا با استفاده از سرعت و قدرت او کوواچ را ناکام کند و آدریانو مدام به دنبال فرصتى بود تا توانایى هایش را به نمایش بگذارد، اما در خط حمله یووه، مثل همیشه غول ها خودنمایى مى کردند. ترزگه مدل ۲۰۰۵ و ابراهیموویچ آزاد ویژگى خط آتش یوونتوس بودند. بالاخره هم این همکارى جواب داد. در دقایق پایانى نیمه اول مهاجم فرانسوى اولین گل مسابقه را وارد دروازه میهمان کرد، اما خط نگهدار مسابقه به اشتباه گل را مردود اعلام کرد. نیمه دوم هم با برترى بیانکونرى آغاز شد و ابراهیموویچ و ویرا در همان دقایق نخست چندین بار صاحب موقعیت گلزنى شدند. در نهایت همه این موقعیت ها به باد رفت تا دن کاپلو در پایان مسابقه غم و شادى را توأمان تجربه کند. سرمربى یووه از یک سو از نمایش خوب شاگردانش  راضى و از سوى دیگر از شکست عصبانى بود: «زیبایى فوتبال در همین است، ما بارها صاحب موقعیت گل شدیم و یک گل کاملاً صحیح هم به ثمر رساندیم و آن وقت آنها برنده شدند. اینتر فقط دو موقعیت داشت که یکى از آنها گل شد. به هر حال ما قانون فوتبال را مى پذیریم.» کاپلو درباره عملکرد شاگردان اش گفت: «ما شایسته تر بودیم. به خاطر نمایش تیم خوشحالم. ما یک مسابقه درخشان برگزار کردیم و ثابت کردیم تیم فوق العاده قوى  اى هستیم. حتى از نظر فیزیکى نیز تا آخرین لحظه خوب و آماده بودیم. البته این بى انصافى است که اینتر را نادیده بگیریم. آنها از موقعیت هاى خود خیلى خوب استفاده کردند.» در نیمه دوم، اینتر تحت فشار بود و مانچینى با تعویض هاى خود خیلى سریع سعى در جبران داشت. او پیتزارو را جانشین زه ماریا کرده و معلوم بود که تیم ایده هاى خوبى دارد اما قدرت اجراى آن در بین شاگردان مانچینى دیده نمى شد. و در نهایت این ورون بود که در دقیقه شش وقت اضافه اول طلسم دروازه یووه را شکست و دومین قهرمانى تابستان را به نام مانچینى و شاگردان اش ثبت کرد. سرمربى اینتر از این پیروزى راضى است: «خیلى خوشحالم. مسابقه خوبى برگزار کردیم به خصوص که از نظر آمادگى و هماهنگى هنوز در شرایط آرمانى نیستیم. اینکه ما در این مسابقه با مشکلات زیادى روبه رو شدیم حقیقتى انکارناپذیر است. خوشحالیم چون ثابت کردیم تیمى هستیم که مى  توانیم در خارج از خانه و اینجا در تورین هم پیروز شویم.» یوونتوس (۲-۴-۴): کیمنتى، زبینا (موتو ۹۶)، کوواچ، کاناوارو، زامبروتا، کامورانزى (دل پیرو ۷۰)، ویرا، امرسون، ندود، ترزگه (۹۳)، ابراهیموویچ اینتر (۲-۴-۴): تولدو، زانتى، کوردوبا، ماتراتزى (ساموئل ۶۴)، فاوالى، زه ماریا (پیتزارو ۵۹)، ورون، کامبیاسو، استانکوویچ، آدریانو، مارتینز (رکوبا ۱۰۰)