هشدار به‌ قهرمان‌ سرى‌A اینتر؛ فاتح‌ سوپرجام‌ ایتالیا

 اینتر؛ فاتح‌ سوپرجام‌ ایتالیا 
تورینو، 20 آگوست‌ 2005: اینتر روى‌ جاده‌ پیروزى‌ قدم‌ برمى‌دارد. بعد از کوپاایتالیا، نراتزوریها یک‌ فینال‌ دیگر را به‌ سود خود پایان‌ دادند و فصل‌ 2004-2005 خاطره‌انگیزترین‌ فصل‌ این‌ باشگاه‌ طى‌ 15 سال‌ گذشته‌ در یک‌ شب‌ بارانى‌ شد.
اولین‌ و آخرین‌ سوپرجام‌ در سال‌ 1989 و در پى‌ پیروزى‌ دو بر صفر مقابل‌ سمپدوریا براى‌ اینتر به‌ ثبت‌ رسیده‌ بود و در دیدارى‌ که‌ شنبه‌شب‌ در استادیوم‌ دل‌آلپى‌ تورین‌ انجام‌ شد، تیم‌ آبى‌ و مشکى‌پوش‌ شهر میلان‌ توانست‌ با غلبه‌ بر یوونتوس‌ قهرمان‌ سرى‌A براى‌ دومین‌ بار فاتح‌ فینال‌ سوپرجام‌ ایتالیا شود.
دیدارى‌ نابرابر به‌ سود اینتر
* هجدهمین‌ فینال‌ سوپرجام‌ ایتالیا یک‌ دیدار هیجان‌انگیز و جذاب‌ بود، زمانى‌ که‌ در دقیقه‌ 4 آدریانو توانست‌ دروازه‌ کیمنتى‌ را باز کند و داور گل‌ او را به‌ خاطر خطا روى‌ فابیو کاناوارو مردود اعلام‌ کرد، همگان‌ بر این‌ تصور بودند که‌ تیم‌ منچینى‌ در غیاب‌ ستارگانى‌ چون‌ فیگو، سولارى‌ و میهایلوویچ‌ مى‌خواهد شکست‌ سنگینى‌ را به‌ یووه‌ تحمیل‌ کند ولى‌ بازى‌ خوب‌ تیم‌ کاپلو همه‌ پیش‌بینى‌ها را برهم‌ زد.
یوونتوس‌ با حرکات‌ ندود، ویه‌را، امرسون، تره‌زگه‌ و ابراهیموویچ‌ یک‌ لحظه‌ دفاع‌ اینتر را آسوده‌ نگذاشت‌ و البته‌ دفاع‌ 4نفره‌ تیم‌ منچینى‌ هم‌ خیلى‌ خوب‌ مقابل‌ حملات‌ حریف‌ مقاومت‌ کرد و فرانچسکو تولدو هم‌ روز خوبى‌ را سپرى‌ نمود. هجوم‌ یوونتوسى‌ها در دقیقه‌ 45 نتیجه‌ داد و این‌ تیم‌ صاحب‌ گل‌ پیروزى‌ شد اما اشتباه‌ کمک‌داور در گرفتن‌ خطاى‌ آفساید داوید تره‌زگه‌ موجب‌ شد تا ماسیمو ده‌سانتیز در سوت‌ خود به‌ علامت‌ باطل‌ شدن‌ گل‌ بدمد.
از جمله‌ وقایع‌ مهم‌ نیمه‌ دوم‌ مصدومیت‌ مارکو ماتراتزى‌ در دقیقه‌ 64 و آمدن‌ والتر ساموئل‌ به‌ جاى‌ او بود و در یوونتوس‌ هم‌ دل‌پیرو در دقیقه‌ 70 جانشین‌ کامورانزى‌ شد. کاپیتان‌ محبوب‌ تورینى‌ دقایقى‌ بعد مى‌توانست‌ سانتر زلاتان‌ را در شرایطى‌ نسبتاً‌ خوب‌ به‌ گل‌ تبدیل‌ کند اما ضربه‌ الکس‌ با اختلاف‌ از بالاى‌ دروازه‌ راهى‌ اوت‌ شد.
اگر بخواهیم‌ منصفانه‌ به‌ بازى‌ نگاه‌ کنیم‌ و رأى‌ به‌ حقانیت‌ تیمى‌ بدهیم، بدون‌ شک‌ یوونتوس‌ در این‌ دیدار تیم‌ برتر میدان‌ بود. 58 درصد مالکیت‌ توپ‌ توسط‌ آنها در مقابل‌ 46 درصد توسط‌ اینتر نشانگر این‌ موضوع‌ است‌ که‌ تیم‌ منچینى‌ شانس‌ آورد در برابر یووه‌ بازى‌ را به‌ سود خود به‌ پایان‌ برد.
ورون‌ تیر خلاص‌ را زد!
* 5+90 دقیقه‌ تلاش‌ دو تیم‌ با تساوى‌ بدون‌ گل‌ پایان‌ گرفت‌ و کار به‌ وقت‌ اضافه‌ 30دقیقه‌اى‌ کشیده‌ شد اما در همان‌ 15 دقیقه‌ اول‌ اینتر کار را تمام‌ کرد. در دقیقه‌ 96 آدریانو در گوشه‌ محوطه‌ جریمه‌ صاحب‌ توپ‌ شد و در حالى‌ که‌ کاناوارو را سایه‌ به‌ سایه‌ خود داشت، پاس‌ رو به‌ عقبى‌ را براى‌ خووان‌ سباستین‌ ورون‌ مهیا کرد و این‌ آرژانتینى‌ با بغل‌پاى‌ پرقدرت‌ و دقیق‌ توپ‌ را در گوش‌ چپ‌ دروازه‌ کیمنتى‌ جاى‌ داد و حساب‌ را یک‌ بر صفر کرد.
کاپلو در دقیقه‌ 103 زالایتا را جانشین‌ تره‌زگه‌ کرد تا این‌ اروگوئه‌اى‌ به‌ داد تیم‌ او برسد و این‌ در حالى‌ بود که‌ وى‌ پس‌ از خوردن‌ گل‌ اول‌ آدرین‌ موتو را به‌ جاى‌ زبینا وارد زمین‌ کرده‌ بود و در واقع‌ کاپلو دقایق‌ پایانى‌ را با 4 مهاجم‌ بازى‌ کرد و جالب‌ این‌ که‌ منچینى‌ هم‌ دست‌ به‌ عقب‌نشینى‌ نزد و با آوردن‌ رکوبا به‌ جاى‌ مارتینز جان‌ تازه‌اى‌ به‌ خط‌ حمله‌ تیمش‌ داد.
رکوبا در آخرین‌ دقایق‌ بازى‌ گلى‌ را از فاصله‌ 60مترى‌ و پس‌ از دیدن‌ خارج‌ شدن‌ تولدو از دروازه‌ به‌ ثمر رساند اما داور قبل‌ از آن‌ سوت‌ خود را به‌ نشانه‌ خطا به‌ صدا درآورده‌ بود و در نهایت‌ هم‌ این‌ دیدار با تک‌گل‌ ورون‌ یک‌ بر صفر به‌ سود اینتر خاتمه‌ یافت.
در حاشیه‌ سوپرجام‌ ایتالیا
* لوییس‌ فیگو ستاره‌ پرتغالى‌ و جدید اینتر از جایگاه‌ ویژه‌ نظاره‌گر این‌ بازى‌ بود و نامش‌ حتى‌ در فهرست‌ ذخیره‌ نراتزورى‌ها قرار نداشت.
* مارچلو لیپى‌ سرمربى‌ تیم‌ملى‌ ایتالیا با حضور در دل‌آلپى‌ از نزدیک‌ شاهد فینال‌ سوپرجام‌ ایتالیا بود.
* والتر ساموئل‌ در حرکتى‌ ناشایست‌ و زمانى‌ که‌ پاول‌ ندود پشت‌ به‌ او در حرکت‌ بود، آب‌ دهانش‌ را به‌ سمت‌ هافبک‌ اهل‌ چک‌ یوونتوس‌ پرتاب‌ کرد.
* جان‌لوکا زامبروتا کاپیتان‌ یوونتوس‌ در این‌ بازى‌ زمانى‌ که‌ دل‌پیرو وارد زمین‌ شد، هیچ‌ تمایلى‌ براى‌ سپردن‌ بازوبند کاپیتانى‌ به‌ مرد محبوب‌ تورینى‌ها نشان‌ نداد و تا پایان‌ آن‌ را حفظ‌ کرد.
* فرانچسکو تولدو سنگربان‌ اینتر با درخششى‌ که‌ داشت، عنوان‌ بهترین‌ بازیکن‌ فینال‌ را ازآن‌ خود کرد.
* باران‌ شدید در استادیوم‌ دل‌آلپى‌ موجب‌ شد تا جام‌ قهرمانى‌ با چتر به‌ محل‌ مخصوص‌ آورده‌ شود.
* آدریانو گالیانى‌ رئیس‌ اتحادیه‌ فوتبال‌ ایتالیا با کاپشن‌ و مثل‌ همیشه‌ با پیراهن‌ آبى‌ و کراوات‌ زردرنگ‌ براى‌ اهداى‌ مدالها و جام‌ قهرمانى‌ به‌ جایگاه‌ رفت.
* کاپیتان‌ خاویر زانتى‌ آخرین‌ نفرى‌ بود که‌ به‌ جایگاه‌ رفت‌ و با گرفتن‌ جام‌ قهرمانى‌ از دستان‌ آدریانو گالیانی، بوسه‌اى‌ بر آن‌ زد و جام‌ را بالاى‌ سر برد.
مربیان‌ بعد از بازی...
* روبرتو منچینى‌ (اینتر):
در فاصله‌ 4 ماه‌ منچینى‌ توانست‌ دومین‌ جام‌ قهرمانى‌ را با اینتر به‌ دست‌ آورد.
وى‌ پس‌ از پایان‌ مسابقه‌ گفت: از به‌ دست‌ آوردن‌ این‌ جام‌ خیلى‌ خوشحالم. توانستیم‌ یک‌ یک‌ بازى‌ بزرگ‌ را به‌ سود خود پایان‌ دهیم‌ و خرسندم‌ که‌ در یک‌ بازى‌ خارج‌ از خانه‌ یوونتوس‌ را شکست‌ دادیم. مسابقه‌ محکم‌ و فوق‌العاده‌اى‌ بود و من‌ از کسب‌ نتیجه‌ خوشحالم. ما سزاوار پیروزى‌ در این‌ جام‌ بودیم.
منچینى‌ به‌ بازى‌ چهارشنبه‌شب‌ مقابل‌ شاختاردونتسک‌ اشاره‌ کرد و افزود: از حالا به‌ فکر این‌ بازى‌ خواهیم‌ بود. ما نباید به‌ پیروزى‌ دو بر صفر در بازى‌ رفت‌ دلخوش‌ باشیم‌ و با همان‌ انگیزه‌ در بازى‌ رفت‌ به‌ میدان‌ مى‌رویم.
* فابیو کاپلو (یوونتوس):
باخت‌ یووه‌ باعث‌ نگرانى‌ و نارضایتى‌ این‌ مربى‌ صاحب‌نام‌ و پرافتخار شده‌ است.
دن‌فابیو مى‌گوید: ما فرصتهاى‌ خیلى‌ زیادى‌ داشتیم‌ و حتى‌ یک‌ گل‌ هم‌ زدیم‌ که‌ به‌ نظرم‌ داور در قبول‌ نکردن‌ آن‌ دچار اشتباه‌ شد. آنها توانستند گل‌ پیروزى‌ را به‌ ثمر برسانند و من‌ به‌ این‌ تیم‌ تبریک‌ مى‌گویم‌ چون‌ با استفاده‌ از تنها فرصتى‌ که‌ به‌ دست‌ آوردند، توانستند در این‌ بازى‌ به‌ برترى‌ برسند. آفرین‌ بر اینتر! من‌ احساس‌ مى‌کنم‌ یوونتوس‌ براى‌ پیروزى‌ سزاوارتر بود.
یوونتوس‌ صفر - اینتر یک‌
گل: ورون‌ 96 (نیمه‌ اول‌ وقت‌ اضافه)
داور: ماسیمو ده‌سانتیز از رم‌
اخطار: استانکوویچ، خاویر زانتیز، کامبیاسو و پیزارو از اینتر، ویه‌را و کاناوارو از یوونتوس‌
تماشاگر: 35 هزار نفر
یوونتوس‌ (4-4-2): کیمنتی، زبینا (96 - موتو)، کوواچ، کاناوارو، زامبروتا، ویه‌را، امرسون، کامورانزى‌ (70 - دل‌پیرو)، ندود، تره‌زگه‌ (103 - زالایتا) و ابراهیموویچ‌
اینتر (4-4-2): تولدو، خاویر زانتی، کوردوبا، ماتراتزى‌ (64 - ساموئل)، فاوالی، زه‌ماریا (14 - پیزارو)، ورون، کامبیاسو، استانکوویچ، آدریانو و مارتینز (100 - رکوبا)
قهرمانان‌ سوپرجام‌ از سال‌ 1988 تا 2005
1988: میلان، 1989: اینتر، 1990: ناپولی، 1991: سمپدوریا، 1992: میلان، 1993: میلان‌ (فینال‌ در واشنگتن)، 1994: میلان، 1995: یوونتوس، 1996: فیورنتینا، 1997: یوونتوس، 1998: لاتزیو، 1999: پارما، 2000: لاتزیو، 2001: آ.اس.رم، 2002: یوونتوس‌ (فینال‌ در تریپولى‌ لیبی)، 2003: یوونتوس‌ (فینال‌ در نیویورک)، 2004: میلان‌ و 2005: اینتر