آنتونیو کاسانو روز به روز تحلیل مى رود. او دیگر آن جوان نابغه و سرشار از انرژى نیست که بر تن هر حریفى لرزه مى انداخت. کاسانو تنها ۲۳ سال دارد اما دیگر نشانى از آن نابغه سرحال و شاداب ندارد و آخرین نمایش اش خراب کردن پنالتى پنجشنبه شب بود. اما بررسى داستان کاسانو بیانگر یک نکته است و آن اینکه اکنون ماه ها است رم و کاسانو هنوز به یک زبان مشترک نرسیده اند. اما این عدم تفاهم نه تنها به یک راه حل خوب و سازنده نرسیده بلکه علاوه بر خراب کردن بازیکن، جو را به ضرر او خراب کرده و دیگر خبرى از پیشنهادات اینتر، یووه و رئال مادرید نیست. حالا ده سال پس از اعتراض هاى بوسمن یک بار دیگر ثابت شد که در قراردادها کمترین توجهى به حقوق ورزشکاران نمى شود، به ویژه در ایتالیا. بازیکنى که حاضر نیست پیشنهاد باشگاه را بپذیرد بى هیچ قانونى محکوم به حذف شدن است. و هیچ کس از او دفاع نخواهد کرد. کاسانو تنها به دلیل عدم پذیرش پیشنهاد تمدید قراردادش از رم حذف شد و حالا این سؤال پیش مى آید که آیا او حق انتخاب دارد یا خیر؟ بهترین مثال، در این فصل بایرن مونیخ است. آنها این فصل ۸ بازیکن با شرایط کاسانو داشتند که هر هشت نفر آنها فرصت بازى داشته اند بدون اینکه قراردادشان را امضا کنند و بین آنها بدون شک نام هایى همچون بالاک، سانیول، زى روبرتو و سایرین غیرقابل چشم پوشى اند هر روز بحث انتقال میشائل بالاک به یکى از تیم هاى بزرگ اروپا مطرح است در حالى که قطعاً حتى فکر حذف و کنار گذاشتن او به ذهن فلیکس ماگات هم نرسیده و همچنان از شروع فصل در بیشترین زمان ممکن در ترکیب اصلى حضور داشته. به نظر مى رسد مشکل اصلى عدم رعایت حقوق بازیکنان است همانطور که بازیکنان حق ندارند به میل خود از شرکت در مسابقه سرباز بزنند مدیران هم حق ندارند آنها را مجبور به کارى کنند که تنها به انتخاب شخصى آنها بستگى دارد و این اتفاق نه تنها به اعتماد و احترام متقابل احتیاج دارد بلکه باید قوانین باز دارنده تصویب شود که به هیچ یک از طرفین اجازه ندهد از حقوق خود سوءاستفاده کند. در قضیه رم و کاسانو نه فقط دو طرف ماجرا بلکه همه ما مقصریم. قطعاً کاسانو اولین نمونه از این دست قربانى ها نیست و آخرى هم نخواهد بود. اما حالا و در شرایط حساسى که ایتالیا در راه جام جهانى به بیشترین قدرت احتیاج دارد بازگشت کاسانو و استفاده از حقوق قانونى اش کمترین و در عین حال مهمترین خواسته این روزها است.