اینتر با آمدن روبرتو منچینی یاد روزهای خوب و آفتابی هکتورکوپر را در اذهان زنده کرد، روزهایی که نراتزوریها سبک جدیدی از فوتبال را در ایتالیا و اروپا به نمایش گذاشتند اما از آنجا که این مرد آرژانتینی در شرایط نه چندان خوبی اینتر را هدایت میکرد، کسب جام قهرمانی برای او هم یک رؤیا ماند.
و حالا اینتر روی نیمکت مربیگری خود یک مربی جوان را قرار داده که تنها 40 سال سن دارد، اما آیندهای بسیار درخشان را در پیش رو دارد. روبرتو منچینی با پیراهن سمپدوریا و لاتزیو در سری A و لسترسیتی در لیگ برتر انگلستان و سرانجام تیمملی ایتالیا یک چهره محبوب و استثنایی را برای خود به جا گذاشت و حالا در لباس مربیگری اینتر میخواهد در این راه هم موفق باشد.
او در تابستان 2004 جانشین آلبرتو زاکهرونی شد و در مدت یکسال دو جام قهرمانی بهدست آورد. ابتدا در جام حذفی با شکست آ.اس رم قهرمان کوپا ایتالیا شد تا بعد از یک سال که با لاتزیو آن را کسب کرده بود، این بار با اینتر به آن دست پیدا کند.
سپس سوپر جام ایتالیا را فتح کرد و در فینالی تماشایی یوونتوس را مغلوب کرد تا تیم او قهرمان اسکودتو را تبدیل به یک ناکام بزرگ کند و این چنین به استقبال لیگ سری A در فصل
2006- 2005 آمد.
موفقیتهای متوالی منچو موجب شد تا تیم منچستر یونایتد نام او را در فهرست کاندیداهای جانشینی سرالکس فرگوسن قرار دهد. به رغم اینکه هیچ مذاکره رسمی بین منچستر و منچینی انجام نشد اما شیاطین سرخ بدشان نمیآید این مربی جوان را به اولدترافورد بیاورند آرزویی که بهترین مربیان جهان آن را جزو رؤیاهای بزرگ خود نام میبرند.
خانواده گلیزرها اعتقاد بسیاری به مربیان ایتالیایی دارند و این را میتوان از علاقهمندی آنها به حضور منچینی یا کاپلو در منچستر کاملاً فهمید.
در نوامبر 2005 شایعاتی در رابطه با احتمال حضور منچینی در باشگاه اول شهر منچستر به چاپ رسید که در نهایت با تکذیب مربی جوان اینتر به بایگانی اخبار مطبوعات رفت، اما نه برای همیشه!
در هفته گذشته زمزمههایی در مورد علاقهمندی شیاطین سرخ به در اختیار گرفتن یک مربی جدید شنیده شد که سرانجام به نام فابیو کاپلو رسید اما با توجه به وضعیت این مربی صاحبنام که قصد دارد فعلاً در یوونتوس بماند و از جای خود تکان نخورد، باز هم نام مربی اینتر در مطبوعات ایتالیا و انگلیس به عنوان هدف نخست شیاطین برای فصل آینده بر سر زبانها افتاد.
حالا او مرد شماره یک خانواده گلیزرها برای نشستن بر جای الکس فرگوسن است، شایعهای که شاید روزی تحقق یابد و منچینی سکان هدایت یکی از محبوبترین تیمهای جهان را در اختیار بگیرد.اینتر آن طور که انتظار میرفت در این فصل خوب ظاهر نشد. هر چند که در نیمه دوم نیم فصل اول روند بهتری در بازیهای این تیم نمایان شد و تا به امروز هم توانستهاند آن را به خوبی حفظ کنند و در جای دوم قرار گیرند، اما بازیهای نزاتزوریها با توجه به ستارگانی که در این تیم وجود دارد درخشان نبوده است.
به اعتقاد کارشناسان، منچینی راهی را میرود که پیش از او کوپر و زاکهرونی رفتهاند و به جایی میرسد که سرانجماش ترک اینتر است.
اما ماسیمو موراتی مالک نزاتزوریها که با وجود یازده سال ریاست و هزینهای بالغ بر یک میلیارد یورو برای خرید بازیکنان جدید به افتخارات بزرگی دست نیافته، یکی از حامیان اصلی روبرتو منچینی به حساب میآید.
او که نتوانسته خاطره موراتی بزرگ و هر ؟؟؟؟ آرژانتینی را در اینتر با منچینی زنده کند، امیدوار به آیندهای است که تنها چند ماهی به پایان آن باقی مانده و فرصت برای جبران نتایج تلخ بسیار کم است. موراتی به قدرت و دانش مربی جوان تیمش امیدوار است و با اطمینان از موفقیت اینتر با منچینی حرف میزند. کم کردن فاصله 8 امتیازی با یوونتوس در رسیدن به اسکودتو خیلی سخت نیست و اگر نگاهی به تعداد بازیهای باقی مانده در این فصل بیندازیم متوجه میشویم امیدهای موراتی خیلی هم کمرنگ نیست.
در چنین شرایطی منچینی حتی به تحقق رؤیای بزرگی چون مربیگری در منچستر فکر هم نمیکند و علت آن کاملاً روشن است چون رسیدن به صندلی مربیگری شیاطین سرخ در استادیوم بینظیر اولدترافورد نیازمند موفقیت و کسب قهرمانی با لباس مربیگری اینتر است.
او آیندهای روشن را در مقابل خود دارد که مربیگری در تیمملی ایتالیا هم یکی از آنها میباشد. منچینی توانایی این را دارد که روزی آتزوریها را هدایت کند و در سطح جهان با ایتالیا به اوج افتخار برسد، اما همه این رؤیاها منوط به کسب افتخارات بیشمار با اینتر در این سالهایی است که او باید قدر آن را بداند.
2004 و 2005 شاهد موفقیتهای یک مربی پرتغالی به نام خوزه مورینیو در پورتو و چلسی بود و حالا در آغاز سال 2006 منچینی میتواند یک مورینیوی دیگر باشد.
او تمامی ابزارهای لازم را برای رسیدن و تبدیل شدن به یک مربی بزرگ دارد و اگر بتواند از این فرصتهای گرانبها نهایت استفاده را ببرد به طور حتم باید از هم اکنون نام روبرتو منچینی را در میان برترین مربیان جهان در سال آینده قرار دهیم. در 40 سالگی با تیم بزرگی چون اینتر بودن یک اتفاق معمولی برای او نیست و مطمئناً اینتر آخرین تیم بزرگ او هم نخواهد بود.